Sposób porównania to urządzenie literackie, które porównuje dwie lub więcej rzeczy. Pozwala czytelnikowi uczestniczyć w opowieści poprzez zrozumienie obiektów, punktów widzenia i postaci. Sprawia również, że historia jest bardziej interesująca i żywa. Istnieją trzy rodzaje porównań: Alegoria, Metafora i Simile – informacja ta jest zasługą autora strony instytutrewizjifinansowej.pl.
Alegoria
Alegoria to technika, która przekształca ideę w konkretną opowieść, często w formie metafory. Ta technika jest powszechna w literaturze i sztuce, i może być używana do ilustrowania złożonych idei w prosty sposób. W wielu dziełach alegoria ma znaczenie duchowe lub moralne, w tym biblijne przypowieści i morały religijne. Na przykład w „Lwie, czarownicy i szafie” C.S. Lewisa, śmierć Białej Czarownicy i Jezusa na krzyżu są paralelami. W całej powieści Lewis używa różnych symboli, aby przekazać swoje przesłanie o dobroci i współczuciu.
Jednym z klasycznych przykładów alegorii w literaturze jest „Jaskinia” Platona. Dzieło to opowiada o grupie więźniów, którzy żyją w jaskini, gdzie mogą zrozumieć rzeczywistość jedynie poprzez interpretację cieni rzucanych przez przedmioty przechodzące przed ogniem. Pewnego dnia jednak wyrywają się z jaskini i odkrywają światło i życie na zewnątrz. W wyniku ucieczki rozumieją, że gra cieni przedmiotów jest reprezentacją idei.
Innym przykładem alegorii w literaturze jest powieść Folwark zwierzęcy George’a Orwella. Autor wykorzystuje zwierzęta hodowlane jako symboliczne reprezentacje rewolucji rosyjskiej. Używając postaci zwierząt do reprezentowania wydarzeń rewolucji rosyjskiej, Orwell sprawia, że wydarzenia i postacie z powieści są prostsze do zrozumienia dla czytelników.
Alegoria może być potężną formą analizy literackiej. W niektórych przypadkach alegoria jest używana do wyrażania idei politycznych. Na przykład w powieści Edmunda Spensera „The Faerie Queen”, dobre postacie są porównywane do cnót, a złe do wad. W tej historii „Rycerz Czerwonego Krzyża” reprezentuje świętość i mądrość, podczas gdy „Smok” reprezentuje zło.
Metafora
W literaturze metafora może być użytecznym narzędziem do przekazywania idei, zwłaszcza gdy jest stosowana w połączeniu z innymi elementami literackimi. Metafora jest często używana do opisania czegoś lub porównania czegoś z innym obiektem. W niektórych przypadkach rozbudowane metafory są używane do pogłębienia znaczenia utworu i zabrania czytelników w emocjonalną podróż.
Innym rodzajem metafory jest metafora rozszerzona, która wykorzystuje wydarzenia historyczne do zilustrowania idei. Na przykład Arthur Miller używa procesu czarownic z Salem jako metafory Ameryki lat 50. w swojej sztuce „The Crucible”. Aby skutecznie użyć tego typu metafory, czytelnik musi mieć pewną wiedzę zarówno o okresie historycznym, jak i o intencjach autora. Rozbudowane metafory są również powszechne w science fiction, np. w seriach X-Men i Star Trek.
Metafory są używane zarówno w poezji, jak i w prozie, aby przedstawić ideę, lub aby przedstawić punkt. Pomagają czytelnikowi wizualizować obrazy i mogą być użyte do podkreślenia ważnych tematów. Ponadto, mogą poszerzyć bazę pojęciową czytelnika. Ale kiedy są używane zbyt często, nazywa się je „martwymi metaforami”, co oznacza, że straciły swój literacki efekt.
Dobre metafory są często bardziej kreatywne niż proste porównania. Podejmują ryzyko, mówiąc, że coś jest inną rzeczą, i mogą być bardziej zapadające w pamięć. Silne metafory tworzą intensywne połączenie między słowami a czytelnikiem. Nie muszą być wyszukane, ale muszą być oryginalne i znaczące. Może również używać codziennych obrazów i języka, aby wyrazić myśl.
Innym przykładem udanej metafory jest metafora zanurzona. W tym typie metafory czytelnik zostaje umieszczony wewnątrz postaci. Czytelnik staje się bohaterem opowieści, co sprawia, że metafora ma jeszcze większą siłę oddziaływania.
Simile
Jednym z najczęstszych porównań w literaturze jest simile. Porównanie to opisuje prosty kontrast pomiędzy dwoma różnymi obiektami, często domowymi lub naturalnymi. Jest często używane przez pisarzy w nadziei, że ich publiczność będzie w stanie zidentyfikować te dwie rzeczy i stworzyć mentalny obraz tego, co pisarz próbuje przekazać.
Istnieją dwa rodzaje sympli: porównanie bezpośrednie i porównanie ukryte. Bezpośrednie porównanie jest używane, gdy dwie rzeczy są bezpośrednio porównywane, podczas gdy symile tworzą bardziej sugestywne połączenie. Na przykład: „Ten wiersz był jak cios w bebechy” – to symulacja. Ustanawia skojarzenie między dwiema rzeczami i zwiększa zrozumienie czytelnika dla efektu wiersza.
Używanie sympli jest narzędziem twórczej ekspresji, które sprawia, że język staje się bardziej kolorowy i opisowy. Ponieważ nasze umysły przetwarzają rzeczy w obrazach, użycie słów porównawczych może stworzyć nowe połączenia i wywołać nowe uczucia. W dziełach literackich, porównania są niemal niezbędne, aby dostarczyć czytelnikowi bardziej żywych doświadczeń. Na przykład, jeśli kobieta uśmiecha się jak słońce i ma uśmiech, który sprawia, że mężczyzna chce ją pocałować, symile używają słowa porównania „jak”, aby stworzyć podobny obraz.
Symbole są powszechne w prozie i poezji. Sprawiają, że pisanie jest bardziej zwięzłe i przekazuje większe znaczenie. Jednym ze słynnych przykładów symilii jest fragment autorstwa Langstona Hughesa, w którym porównuje on sen do serii wydarzeń. W tym fragmencie mówca waży konsekwencje nie podążania za swoim marzeniem z wydarzeniami, które miałyby miejsce, gdyby je realizował.
Symbole są bardzo podobne, ale różnią się w jednym ważnym aspekcie. Chociaż zarówno symile, jak i metafory są przykładami języka figuratywnego, to symile są najczęściej spotykaną formą w utworach literackich. W obu przypadkach, symile używają słowa „jak”, aby stworzyć obraz dla czytelnika.
Zestawienie
Zestawienie jest ważną techniką w literaturze. Służy do kontrastowania dwóch elementów w celu podkreślenia ich różnic. Używa się go również do badania tematów takich jak ambicja i zdolność przystosowania się. Kontrasty mogą być również wykorzystywane do tworzenia napięcia i suspensu w opowiadaniach. Może to być również potężny sposób na zbadanie tematów takich jak napięcia społeczne.
W literaturze, zestawienie jest skutecznym sposobem na zaangażowanie czytelników. Może podkreślić jeden element sceny, taki jak róża i liść, aby podkreślić jego kontrast z drugim. Może również podkreślić zmianę charakteru postaci poprzez skontrastowanie jej z niewinnością innej postaci. Zestawienie może być wykorzystane do przedstawienia przeciwstawnych emocji, takich jak strach lub współczucie.
Moc zestawienia jest często przypisywana sposobowi, w jaki pomaga czytelnikowi zrozumieć poszczególne elementy. Może być również potężnym narzędziem ujawniającym, dlaczego ludzie mają tendencję do przyciągania polaryzacji. Wprowadzenie powieści, na przykład, zestawia Londyn i Paryż, aby zbadać rewolucję francuską.
Zestawienie to technika literacka, w której dwie rzeczy są umieszczone obok siebie, aby podkreślić kontrast i uwypuklić dzieło. Przykładem może być opowiadanie, w którym dwie wazy mają podobne wzory, ale różnią się formą. Dzielą te same podniesione spirale, wiry i szkliwo, ale różnią się kolorem i kształtem. Dla kontrastu, jeden wazon jest wysoki, podczas gdy drugi jest przysadzisty.
Zestawienie w literaturze jest potężną techniką, która jest używana od tysięcy lat w literaturze. Może pomóc zilustrować potężne tematy, wzmocnić złożone relacje i sprawić, że sceneria będzie bardziej przekonująca.
Hiperbola
Hiperbola jest powszechną techniką używaną do przekazywania emocji w literaturze. Może tworzyć pamiętne cytaty i ikoniczne postacie. Może też sprawić, że historia wyda się żartem lub dziwnym splotem wydarzeń. Aby skutecznie używać hiperboli, musisz zrozumieć kontekst, w którym jest ona używana.
Hiperbola jest często związana z motywacjami postaci. Pisarz musi myśleć w butach postaci i próbować wyobrazić sobie, czego chciałaby doświadczyć. Pisząc hiperbolę, pisarz wyolbrzymia fakt lub jakość, aby stworzyć kontrast lub wyróżnić się.
Hiperbola ma starożytne korzenie. Wywodzi się od dwóch greckich słów, które oznaczają „overreaching” i „grab”. Opisuje użycie języka do opisania idei ponad to, co jest rzeczywiście potrzebne. Na przykład oczy postaci są tak piękne, że mogłyby zastąpić gwiazdy na niebie. Innym przykładem jest śmierć postaci.
Używanie hiperboli w literaturze może być zabawne. Jeśli chcesz nauczyć uczniów jej stosowania, możesz podać im przykłady z klasycznych książek. Na przykład „The People, Yes” Carla Sandburga jest świetnym przykładem. Sandburg jest znany ze swoich zabawnych quipów, czyli „Sandburgów”. Używa hiperboli w tym wierszu, aby przekazać powolne tempo życia.
Hiperbola może być używana w poezji, oratorstwie i retoryce. Dodaje kolor i blask do pisania i może być sposobem na wyrażenie swojego osobistego humoru. Termin hiperbola pochodzi od starożytnego greckiego słowa „huperbole”. W całej historii hiperbola była używana do wyrażania ważnych tematów w literaturze.
Kiedy jest używana w literaturze, hiperbola tworzy żywe obrazy. Jej głównym celem jest wywołanie efektu u słuchacza. Hiperbola może być rozumiana jako żart, ale straciłaby swoje znaczenie, gdyby była brana dosłownie.
Podobne tematy